Geboorteverhaal Samuel

Vrijdag 6 mei 2022

Het is na 23.00 uur als ik moe in bed ga liggen. Te moe. Nog even snel de was opvouwen, nog even snel dit, nog even snel dat… Stom. Moet ik niet meer doen. Ik ben nog herstellende van een griepje. Het zou nu maar beginnen, dan heb ik er nooit genoeg kracht voor!

Zaterdag 7 mei 2022

Op één of andere manier voel ik me onbehaaglijk, en blijf ik draaien. Voel ik nou kramp? Wel nee, gewoon ontspannen en proberen te slapen. Na een keer of 5 pak ik m’n telefoon, en is het 01.45 uur.

Warme douche

Ineens denk ik aan wat Noor Cornelissen van NineMoons op de Yoga & Mindful Zwanger Cursus heeft gezegd: ‘Als het afzakt onder de douche, is het vals alarm’.

Ik ga op m’n gemak douchen. Haren wassen. Benen scheren. Nagels vijlen. Als er wel een baby komt, wil ik ‘m niet per ongeluk krabben!

Ik denk nog, Chris zal wel schrikken als ik midden in de nacht onder de douche sta. Maar Chris heeft niets door. Rond 03.00 uur ga ik weer in bed liggen. Ik wil zo graag slapen…

Weeën

Maar ik kan de slaap niet vatten, en uiteindelijk wordt Chris er wakker van. Hoewel ik nog in de ontkenning ben, merkt Chris aan m’n ademhaling wanneer het komt, en wanneer het gaat. Na 20 minuten zegt hij: ‘Je zit al op wee nummer 4, laten we naar beneden gaan.’ Ik wil niet. Ik ben er nog niet klaar voor. Kunnen we alsjeblieft nog even samen in het donker blijven liggen?

M’n verloskundige, Mariëlle Eustatia, komt uit Nieuwegein. M’n doula, Fleur van Bloom Geboortecoaching, komt uit Utrecht. En m’n geboortefotograaf, Angela Slingerland van Angela Slingerlandfotografie, komt uit Rotterdam. Chris is vastberaden, en gaat tot actie over.

Sorry dat ik je wakker bel…

Om 03.39 uur bel ik Mariël: ‘Sorry dat ik je wakker bel, maar ik dacht, toch even overleggen…’. Om 03.52 uur hangen we op, met als conclusie dat ik over een uur terug bel. Om 04.04 uur slaat het om. De weeën worden heftiger. Ik krijg last van m’n darmen. Vanaf het toilet bel ik Mariël. Ons gesprek duurt maar 52 seconde. Ze komt eraan!

Rond 04.00 uur belt Chris Angela. Zij moet het langst rijden. En wat zou het zonde zijn als zij te laat zou zijn!

Om 04.17 uur bel ik Fleur: ‘Ik bel je toch maar even. Ik denk dat het is begonnen. Ik twijfelde eerst, maar moet de weeën nu wel wegzuchten. Chris zet net een teiltje bij me neer, omdat ik misselijk ben. En ik voel me eigenlijk al behoorlijk immobiel.’ Later deelt Fleur dat ze moest lachen om deze combinatie.

Bevalbad

Chris is inmiddels druk in de weer met het bevalbad. Lichten aan. Elektrische pomp aan. Ik snap dat het nodig is, maar het helpt me niet ontspannen.

En wat vind ik het heftig! Ik sta tussen het aanrecht en kookeiland te wiegen, en te kreunen. Ik heb moeite het bij te benen, en weet niet goed waar ik het zoeken moet. Na een poosje besluit ik op de bank te gaan liggen, zodat ik tussen de weeën door beter kan opladen.

Ontsluiting

Angela arriveert om 05.15 uur, gevolgd door Mariël om 05.17 uur. Mariël komt rustig bij me zitten, en zegt dat ik m’n weeën mooi opvang. Ze luistert naar de hartslag van de kleine, en controleert m’n ontsluiting. Ze vraagt of ik het wil weten, en ik knik. Acht centimeter. Acht centimeter! Dat is goed nieuws, en ik glimlach voorzichtig naar Chris.

Fleur arriveert om 05.41 uur. Ook zij komt eerst rustig bij me zitten. Ik bedek m’n ogen met m’n hand, maar ik weet dat ze er is.

Koud

Vrijdag is er op het laatste nippertje een monteur langs geweest, omdat het zo warm bleef in huis. De verwarmingsmodus was per ongeluk geactiveerd. Het is opgelost, maar het is nog alles behalve koud. En toch heb ik het koud! Voorzichtig schuift Chris warme sokken over m’n voeten.

Ineens besef ik me dat ik allemaal spulletjes heb liggen, waar ik nog niets mee heb gedaan, zoals lampjes en affirmatiekaarten. Fleur deelt haar liefde voor styling en haar sfeervolle huis wel eens op Instagram, en ik vraag of ze zich daarover wilt buigen.

Chris begeleid me nog een keer naar het toilet, en om 06.22 uur stap ik voorzichtig in het bevalbad. Dat is fijn!

‘No crunching!’

Het wordt steeds intenser. Ik moet me steeds beter concentreren. Als Chris kauwend mijn kant op komt, gaat het door merg en been, en roep ik: ‘No crunching in my ear, please!’. Later deelt hij z’n strategie; tijdens de weeën maak ik een kreunend geluid, waardoor ik hem niet hoor kauwen, en hij gauw een paar chipjes kan eten.

Warm

Ik heb het warm. Mijn fantastische bevalteam geeft me slokjes Aquarius door een rietje, en legt koude washandjes op m’n voorhoofd.

Harvey

Als Harvey wakker wordt, belt Chris mijn moeder, met de vraag of ze hem kan komen halen. Ze arriveert om 06.58 uur. Ik wil dat ze op de gang blijft. Mariël stelt haar gerust, en zegt dat het goed gaat. Chris trekt Harvey z’n jas en schoenen aan, en brengt hem naar me toe. Met grote ogen kijkt hij naar het spektakel; al die vreemde mensen, dat bad midden in de woonkamer. Ik zeg: ‘Dag lieverd, ik hou van jou’, en plant een dikke kus op zijn wang. Chris en m’n moeder staan nog even op de gang te praten als m’n vliezen breken. Ineens voel ik heel sterk, ze moeten nu weg! Oma en Harvey vertrekken om 07.13 uur.

Ik voel druk, maar geen krachtige persweeën. Dit vond ik bij de geboorte van Harvey ook heel lastig. Er blijven weeën komen, waardoor ik niet kan rusten en op kracht kan komen, maar ik voel niet duidelijk wat ik moet doen.

Na een poosje vraagt Mariël of ik een andere houding wil proberen. Hoe dan? Ik heb het gevoel dat ik niet bewegen kan, maar ik weet dat het belangrijk is, dus ik doe m’n best om in beweging te komen. Ik ga langzaam op m’n knieën zitten, en ik leun op de badrand. Ik denk aan KICO; Knees In, Calves Out.

Nog steeds vertelt m’n lichaam me niet duidelijk wat ik moet doen. Ik raak ervan in paniek: ‘Help me!’. Mariël helpt me door druk te geven op mijn bekkenbodem, zodat ik weet waar ik naar toe moet duwen. Om 07.45 uur begin ik actief te persen.

Een baby

Ineens ga ik meer rechtop zitten. ‘En nu?’, vraag ik. Instinctief ga ik met mijn handen naar beneden, en om 08.02 uur wordt de kleine geboren.

Ik haal de kleine voorzichtig boven water. Ik kan het niet geloven. ‘Een baby…’, zeg ik, ‘een baby…’, terwijl Chris achter me komt staan, ‘een jongen…’. Ik ga iets verzitten, leun tegen de badrand, en zeg: ‘Ik dacht dat je een meisje was’. De kleine niest, huilt even, en begint zachtjes te pruttelen.

Ik moet even schakelen. Bijna iedereen dacht dat het een meisje was. En ik had een kopie van Harvey verwacht. Maar Harvey had heel veel haar, en deze kleine man heeft bijna geen haar!

Hij kijkt me aandachtig aan, en pakt de bovenkant van m’n topje vast. Iets wat hij daarna regelmatig is blijven doen.

Naam

Hallo, daar! Wie ben jij? Een naam… Dat vonden we bij Harvey ook zo lastig. Ik ben meer van de korte, moderne, originele namen. Chris is meer van de lange, traditionele, veelvoorkomende namen. En dan ook nog een naam die je in het Nederlands en het Engels hetzelfde uitspreekt. Ik heb Lewis op nummer één. Chris heeft dan liever m’n nummer twee, Owen. Maar het allerliefst gebruikt hij z’n tweede naam. Vooruit dan maar. Het verschil in uitspraak zal wel wennen. Hallo, lieve Samuel!

Om 08.21 uur leg ik Samuel aan, en begint hij gulzig te drinken. Chris voert mij een banaan. ‘Zijn we allebei aan het eten, vriend’, zeg ik tegen het mini-mensje in mijn armen.

Placenta

Om 09.35 uur helpt Mariël mij om de placenta geboren te laten worden; ik trek voorzichtig aan de navelstreng en druk mee. Mariël laat de placenta zien, en legt uit hoe de baby en de placenta in mijn baarmoeder hebben gezeten. Om 09.55 uur knipt Chris de navelstreng door. Daarna pakt hij Samuel aan, en gaan ze, skin-to-skin, op de bank zitten. Ik spoel me af, stap voorzichtig uit het bevalbad, en ga naast ze zitten.

Mariël plaatst voorzichtig een paar ‘schoonheidshechtingen’. Om 10.05 arriveert Pauline Spijker, m’n kraamzorg. Ze maakt prachtige afdrukken van m’n placenta. Een echte levensboom.

Oma’s

Rond 10.15 uur bel ik mijn moeder. Ik wil het geslacht nog niet weggeven. ‘Kom je zo je kleinkind bekijken?’, vraag ik. Daarna videobellen we Chris z’n moeder. ‘I can see people!’, roept ze, terwijl Chris de camera langzaam richting Samuel draait. ‘Oh my goodness…’.

Rond 10.30 uur bel ik mijn broer. Ome Jurre, wanneer kom je de nieuwste aanwinst in de familie bewonderen?

M’n moeder arriveert met Harvey. Hij klimt naast ons op de bank, en gaat met z’n kleine vingertje richting Samuel. Instinctief blokkeert Chris dat priemende vingertje. Dat is nog even wennen! M’n broer arriveert. Er wordt beschuit met muisjes klaargemaakt. Wat een bijzonder moment. Hoewel voor ons de wereld even stil staat, gaat Harvey al snel over tot de orde van de dag. Hij wil graag een knijpfruit, en klimt, met knijpfruit en al, op z’n loopauto.

Samuel krijgt vitamine K druppels toegediend. Hij wordt getemperatuurd; 36.9 °C. Hij wordt gewogen; 3740 gram. En hij wordt voorzichtig gemeten; 55 centimeter.

Rond 12.00 uur vertrekt Mariël. Wat was het fijn om haar naast me te hebben!

Vanaf 13.45 uur begin ik langzaam familie en vrienden te bellen. Wat is het fijn om het blijde nieuws van Samuel z’n geboorte te delen!